به گزارش پایگاه خبری عصر قزوین؛ اخیراً در موارد متعددی مشاهده شده است که بهصورت رسمی زنان بیحجاب از برخی از حقوق اجتماعی از سوارشدن به مترو و اتوبوس تا دریافت خدمات در ادارات، بانکها و….محروم شدهاند! سؤال مهم اینجاست بر اساس چه مبنایی میتوان بخش زیادی از جامعه را به دلیل نوع پوشش، عقیده و گرایش از حقوق طبیعی و اجتماعی محروم کرد؟
ایران کشوری متکثر؛ تشکیلیافته از قومیتها، زبانها، گرایشها و عقاید مختلف است و در واقع اینطور میتوان گفت که؛ ایران، امکانات و مواهب آن نمیتواند تنها به گروه خاصی تعلق یابد، صرفاً داشتن هویت ایرانی بدون درنظرگرفتن حتی دین و مذهب برای برخورداری از حقوق اجتماعی و طبیعی کافی است.
هر چند حاکمیت میتواند در واگذاری پستها و مشاغل مهم گرایش به خود را از هر لحاظ (باتوجهبه ایدئولوژی که دارد) در نظر بگیرد؛ اما برای محرومیت از حقوق طبیعی و اجتماعی چنین مجوزی هرگز از سوی ملیت، مذهب و دموکراسی برای آن صادر نشده است.
البته که با توجه به مبانی اسلامی جمهوری اسلامی سنجش عملکرد آن بر اساس دموکراسی و ناسیونالیسم منطقی به نظر نمیرسد مگر این که دنبال یک آلترناتیو باشیم.
در شرایطی که پایه حاکمیت بر مذهب نهاده شده است موارد و نمونههای زیادی از تاریخ اسلام را میتوان یافت که هرگز محرومیت از حقوق طبیعی و اجتماعی را به دلیل گرایش، عقیده و پوشش نمیتوان بر اساس آن توجیه کرد، در این میان به یک نمونه تاریخی بسنده میشود.
خوارج همان گروه نامآشنا در اسلام، بر امام علی علیهالسلام خروج کردند و وی را متهم به کفر کردند کار به جایی رسید که در سخنرانی و نماز وی اخلال ایجاد کردند، حضرت نهتنها آنها را از حقوق خود محروم نساخت؛ بلکه ضرورت پاسداشت حقوق اجتماعی آنها را گوشزد کرد، در تاریخ طبری میخوانیم: روزی امام علی (ع) در حال سخنرانی بود که ناگهان یکی از خوارج از گوشه مسجد فریاد زد: «لا حکم الاّ لله» و به دنبال او، جمعی دیگر نیز این شعار را سردادند. دقایقی سخن امام (ع) قطع شد. آنگاه امام در پاسخ فرمود: سخنی است بهظاهر حق، اما آنان باطلی را دنبال میکنند… تا وقتی با ما هستید از سه حق برخوردارید: از ورود شما به مساجد خدا و نمازگزاردن در آن جلوگیری نمیکنیم؛ شما را از بیتالمال محروم نمیسازیم؛ و تا آغاز به جنگ نکردهاید با شما نبرد نخواهیم کرد.
انتهای پیام/