به گزارش پایگاه خبری عصر قزوین؛ امام علی علیهالسلام در مواقع متعدد یک سری وظایف برای حکام و حکومت بر شمرده است و در قبال انجام و ادای آن ها از طرف حاکمیت هم از مردم انتظار دارد وظایف خود را نسبت به حکومت انجام دهند.
موضوع این است که در یک جامعه در وهله اول نگاه ها و انتقادات به سوی حاکمیت است چرا که تمام ابزارها و قدرت در دست حاکمیت است و بر تمامی شئون زندگی مردم تسلط دارد و مردم نیز تابع قوانین و دستورات آن هستند.
در مورد مقوله امر به معروف و نهی از منکر نیز دقیقا در ابتدا نگاه ها به سمت حاکمیت است به عبارتی نوک پیکان آن پیش از این که به سمت مردم باشد، سمت حکومت است. چرا که این سیاستگذاری ها و برنامه های حاکمیت است که زندگی مردم را تحت تاثیر قرار می دهد و معروف است که«الناس علی دین ملوکهم».
در این مورد نمونه های زیادی در تاریخ اسلام از ائمه وجود دارد که قابل کتمان نیست از امام علی و امام حسن و امام حسین تا بقیه امامان که هیچوقت در مقابل حکام زمانه سکوت نمی کردند و امر به معروف و نهی از منکر آن ها سمت حکومت بود.
در جمهوری اسلامی اما داستان متفاوت شده است هم جهت امر به معروف و نهی از منکر از اولویت اصلی تغییر داشته و هم سطح آن بسیار نازل شده است. جهت به سمت مردم و سطح فقط به حجاب محدود شده است.
ما نمونه آرمانی از حکومت شیعه را فقط در دوران حکومت امام علی داریم و بارها ایشان مردم را تشویق به امر به معروف و نهی از منکر، انتقاد از خویش و حکومت و البته از کارگزارن کرده است و در بسیاری از موارد نیز حق مردم از کارگزاران استیفا شده و به آنان بازگردانده شده است.
در حال حاضر امر به معروف و نهی از منکر که می توانست کارکرد نظارت و کنترلی بر حاکمان داشته باشد در جامعه ایران کارکرد اصلی خود را از دست داده است این مردم هستند که باید در امور مختلف کارگزاران را مواخذه کنند و پاسخ خود را دریافت کنند نه بر عکس.
یک پدیده بسیار نامطلوب هم که رواج دارد تقسیم مردم به دو گروه آمر به معروف و گناهکار است که نتایج فاجعه بار آن را هم هر ازگاهی مشاهده می کنیم و قطعا ادامه این روند دو قطبی برگشت ناپذیر بین مردم ایجاد خواهد کرد.
به هر روی امروز امر به معروف و نهی از منکر که در اوج خود تبدیل به نهضت عظیم کربلا و عاشورا در برابر امپراطوری یزید شد تبدیل به ابزاری در دست کارگزاران برای مدیریت حجاب شده است و کارکرد اصلی آن که اصلاح حاکمان است به بوته فراموشی سپرده شده است و در نزد مردم امر مطلوب شمرده نمی شود.
انتهای پیام/