به گزارش پایگاه خبری عصر قزوین، امروز که دشمنان این سرزمین در اتاق‌های فکر خود راهبرد «نفوذ» و «یاس‌آفرینی» را در دستور کار قرار داده‌اند، غفلت از بازنگری در دستورالعمل‌های امنیتی می‌تواند همان نقطه ضعفی باشد که معاندان برای ضربه‌زدن به جامعه به دنبال آن هستند.
در همین چند ساله اخیر، بارها شاهد بوده‌ایم که جریانات معاند و شبکه‌های جاسوسی تلاش داشته‌اند با استفاده از شکاف‌های درونی، امنیت ملی را هدف گرفته و اعتماد عمومی را تخریب کنند؛آنان از ابزار رسانه، فضای مجازی و حتی نفوذ در بدنه‌های حساس بهره می‌برند تا به مردم این تلقی را القا کنند که آینده‌ای روشن در انتظار کشور نیست، همانطور که علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی در گفته های اخیر خود بر بحث «نفوذ» مهر تأیید زده و گفته است: “من نمی‌گویم ما ضعف نداشتیم، داشتیم و مسئله نفوذ دشمن بسیار جدی است و باید با آن برخورد شود و یک ضعف‌هایی داشتیم که رنج آور است و غفلت‌هایی داشتیم.” و دقیقا این همان جایی است که پیوند میان امنیت و امید معنا می‌یابد؛ جامعه‌ای که به فردای خود امیدوار باشد، در برابر همه تهاجمات روانی و عملیات فریب دشمن آسیب‌ناپذیرتر خواهد بود.
اکنون زمان آن رسیده است که دستورالعمل‌های امنیتی و حفاظتی با نگاهی نو بازنگری شوند؛نباید امنیت را صرفاً در مقابله با تهدیدهای کلاسیک خلاصه کرد؛ تهدید امروز پیچیده، ترکیبی و چندلایه است. شناسایی و مهار نفوذی‌ها و جاسوسان، صرفاً آغاز کار است و ادامه راه، بی تردید بازآفرینی اعتماد عمومی و احیای امید در دل مردم است؛ امنیت پایدار هنگامی معنا پیدا می‌کند که شهروندان احساس کنند نهادهای حاکمیتی در کنار آنان ایستاده و دغدغه‌هایشان را می‌شنوند.
فراموش نکنیم که امید همان سرمایه اجتماعی است که می‌تواند خلأهای امنیتی را پوشش دهد. مردمِ امیدوار، خود بزرگ‌ترین سد در برابر عملیات روانی دشمن‌اند. بنابراین، وظیفه دستگاه‌های مسئول تنها مقابله با جاسوسان و نفوذی‌ها نیست، بلکه باید به‌گونه‌ای عمل کنند که نتیجه اقداماتشان در ذهن و دل جامعه، به تقویت امید منجر شود.
در این مسیر، نقش مردم تعیین‌کننده است. بسیاری از شبکه‌های نفوذ و جاسوسی، نه از طریق فناوری‌های پیچیده، بلکه به یاری هوشیاری مردم کشف شده‌اند. هرگاه شهروندان احساس کنند بخشی از پازل امنیت ملی هستند و گزارش‌ها و حساسیت‌های آنان جدی گرفته می‌شود، اعتماد و امید دوچندان خواهد شد. بی‌تردید، امنیت بدون مشارکت مردمی، در بلندمدت شکننده خواهد بود، همانطور که به گفته حجت‌الاسلام سید اسماعیل خطیب وزیر اطلاعات، در گفت وگو با ایلنا، تنها در طول جنگ تحمیلی ۱۲ روزه، ۷ میلیون گزارش از تحرکات مشکوک توسط مردم ارسال شده است.
از سوی دیگر، عدالت اجتماعی بخشی جدایی‌ناپذیر از امنیت است. جامعه‌ای که در آن بی‌عدالتی، تبعیض یا فساد گسترده باشد، زمینه بیشتری برای نفوذ دشمن دارد. امید زمانی به زندگی مردم بازمی‌گردد که علاوه بر حفاظت از مرزها و مقابله با جاسوسی، نهادهای مسئول در عمل نشان دهند که در برابر فساد و تبعیض نیز بی‌تعارف می‌ایستند. این همان جایی است که امنیت سخت‌افزاری با امنیت نرم‌افزاری پیوند می‌خورد و مردم اطمینان می‌یابند که امنیت برای همه، به طور مساوی برقرار است ودر این میان، رسانه‌ها نیز مسئولیتی اجتناب‌ناپذیر و سنگین به عهده دارند؛ رسانه‌ای که فقط به تهدیدها بپردازد و تصویر تیره از آینده بسازد، ناخواسته در زمین دشمن بازی کرده است؛ رسانه باید در کنار آگاهی‌بخشی، امیدآفرینی کند؛ واقعیت‌ها را بگوید اما در همان حال، ظرفیت‌ها و فرصت‌های کشور را نیز برجسته نماید. دشمن با بزرگ‌نمایی ضعف‌ها و تحریف واقعیت‌ها تلاش دارد روحیه جامعه را در هم بشکند و وظیفه رسانه‌های مسئول، مقابله با همین عملیات روانی و بازتاب صدای واقعی مردم است.
“امید”، نه یک شعار کوتاه‌مدت بلکه یک راهبرد بلندمدت برای امنیت ملی است، همان‌گونه که مرزهای کشور با برجک و پاسگاه حفاظت می‌شود، مرزهای ذهن و دل مردم نیز باید با امید پاسداری و صیانت شود و اگر در این مسیر بازنگری شجاعانه در دستورالعمل‌های امنیتی انجام شود، نتیجه آن چیزی فراتر از مقابله با یک تهدید مقطعی خواهد بود و آن به دست آوردن سرمایه‌ای اجتماعی است که هیچ معاند، سرویس جاسوسی و دشمنی توان شکستن و تخریب آن را ندارد.
امروز بیش از هر زمان دیگر نیاز داریم امنیت و امید را در کنار هم ببینیم؛مخلص کلام اینکه؛ امنیتی که به یأس منجر شود، دیر یا زود ترک برمی‌دارد، اما امنیتی که با امید گره بخورد، به پشتوانه‌ای پایدار برای همه نسل‌ها بدل خواهد شد.
انتهای پیام/
