به گزارش پایگاه خبری عصر قزوین، سالها پیش بر خلاف رویه جهان‌عرب، انورسادات رئیس‌جمهور وقت مصر تصمیم به عادی‌سازی روابط با اسرائیل و بستن پیمان صلح با این رژیم گرفت. این اقدام از سوی رهبران جهان عرب محکوم شد و در داخل مصر نیز تظاهرات متعددی در رابطه با این اقدام صورت گرفت، تا در نهایتا دو سال بعد در حالی که انورسادات در اوج قدرت و غرور به سر میبرد در حال تماشای رژه ارتش، ترور شده و به تاریخ پیوست.
اما ۴۴ سال بعد نظیر چنین اتفاقی با کمی تغییرات در حال رخ دادن در قفقاز جنوبی میباشد. ۳۰سال جنگ بر سر منطقه قره باغ‌کوهستانی[جمهوری آرتساخ]. منطقه‌ای که ساکنانش ادعا دارند که بعد از تجزیه اتحاد جماهیر شوروی اعلام استقلال کرده‌اند و کشوری مستقل محسوب می‌شوند و از آن طرف باکو از بدو تاسیس ادعای تملک بر آن را داشته و در نهایت جنگ ۶ساله‌ای بین طرفین درگرفت که در سال ۱۹۹۴ با پیروزی ارمنی‌ها به پایان رسید.
از آن زمان اختلافات بین طرفین باقی بود تا اینکه مجددا در سال ۲۰۲۰ جنگی بین طرفین درگرفت. باکو که خود را به لحاظ نظامی با نزدیک‌کردن به اِلِمان‌های ناتو و تقویت تسلیحات نظامی خویش و برخورداری از حمایت اسرائیل و ترکیه در مقابل ارمنستانی که به مسیر پَسرفت خود ادامه می‌دهد، به پیروزی رسیده و کنترل مناطقی را که فتح کرده بود به دست‌گیرد.
این پیروزی باکو را جسورتر کرده و آنها به اقدامات خود ادامه دادند. در طی چند روز اخیر خبری مبنی بر اینکه نیکول پاشینیان نخست‌وزیر ارمنستان حاضر شده تا حاکمیت باکو بر قره‌باغ‌کوهستانی(آرتساخ) را بپذیرد تا صلح بین دو کشور حاکم شود شنیده شد. این اقدام پاشینیان در داخل کشور بازخوردهای منفی داشته و تظاهرات متعددی بر علیه پاشینیان صورت گرفته و دو نخست‌وزیر پیشین ارمنستان نیز نسبت به این عمل پاشینیان اعتراض کرده‌اند.
آرام‌یکم نیز به عنوان رهبر ارامنه از این عمل پاشینیان انتقاد کرده و اظهار داشته که این عمل امنیت ارامنه را به خطر می‌اندازد. در خارج از ارمنستان نیز ارامنه نسبت به این عملکرد انتقاد داشته و به برگزاری تظاهرات دست زده‌اند.
نظیر اتفاقی که در مصر افتاد، همانند آن در ارمنستان در حال رخ دادن است. حضور پاشینیان در مراسم تحلیف اردوغان نیز یکی از اقدامات خبرساز وی بوده است. حضور نخست‌وزیری از ارمنستان در ترکیه بعد از ۱۵ سال و با توجه به نفرت تاریخی بین‌ارامنه و ترک‌ها از یکدیگر قابل‌توجه است.
حال برخی اقدامات پاشینیان را در چارچوب منافع ملی ترسیم می‌کنند که واگذاری قره باغ و حضور در ترکیه برای منافع ملی ارمنستان است حال هر چقدر تظاهرات و اتهام خیانت به وی زده شود. اما نمی‌شود به راحتی از این موضوع گذشت. واگذاری قره‌باغ کوهستانی که سالها یر سر آن جنگ و درگیری بوده و هزاران سرباز برای آن کشته شده‌اند برای صلحی که نسبی خواهد بود و نه مطلق. این مقدار هزینه‌دادن ارزشش را دارد یا خیر؟
چه بسا باکو بعد از رسیدن به هدفش در قره‌باغ به دنبال پی‌ریزی اهداف دیگرش نیز باشد مانند اشغال جنوب ارمنستان برای اتصال به نخجوان یا ایجاد گذرگاهی با اداره نیروهای باکو.
بدون‌تردید این تصمیم پاشینیان مختص باکو نخواهد بود و کشورهایی نظیر ایران را به واکنش وا خواهد داشت. این واگذاری میتواند مرزهای ژئوپلیتیکی و منافع ایران را نیز به خطر بیندازد و نفوذ سه‌گانه آمریکا، اسرائیل و ترکیه را در قفقاز جنوبی به اوج خود می‌رساند. حال آنکه روسیه نیز به دلیل دل‌مَشغولی در اوکراین، نظاره‌گر اتفاقات قفقاز میباشد.
انتهای پیام/
