به گزارش پایگاه خبری عصر قزوین؛ پس از تاسیس اماراتمتحده عربی در سال ۱۹۷۱، عربستان و امارات روابط تنگاتنگی با یکدیگر داشتهاند و این ارتباط پس از تشکیل شورای همکاری خلیجفارس، نزدیکتر نیز شد. در آن زمان وجود تهدیدات مشترک سبب شده بود تا این دو کشور در کنار یکدیگر قرار گیرند.
عربستان به طور سنتی به عنوان یکی از قدرتهای منطقهای در خاورمیانه در کنار مصر ، ایران، ترکیه و اسرائیل شناخته میشود اما امارات تا کنون در این جایگاه دیده نشده و جز کشورهایی محسوب میشود که در حال پیشرفت و توسعه برای رسیدن به چنین جایگاهی است.
عربستان از زمان روی کار آمدن محمدبنسلمان در عربستان و ابوظبی نیز در زمان ریاست محمد بنزاید تغییراتی را در سیاستهای اقتصادی و فرهنگی خود به وجود آوردهاند که از جمله آن میتواند به کاهش اتکا به درآمدهای نفتی در بخش اقتصادی اشاره کرد.
اما از چه زمانی دوستی دو کشور به سمت رقابت سوق یافت؟
در زمان آغاز جنگ یمن در سال ۲۰۱۵، هدف دو کشور غلبه و سرکوب حوثیها در یمن بود، اما بعد از مدتی یمن تبدیل به میدان رقابت منطقهای دو کشور شد. در حالی که عربستان از “منصور هادی” رئیسجمهور مستعفی یمن حمایت میکرد، امارات ترجیح داد تا از شورای انتقالی جنوب یمن حمایت کند.
یکی از دلایل این عمل رقابت دو کشور بر سر تسلط بر بنادر یمن(علیالخصوص شهر بندری عدن) و دسترسی به تنگهبابالمندب بود که امارات با ایستادن در کنار شورای انتقالیجنوب توانست این امر را امکانپذیر سازد.
هر چند که عربستان به دنبال این بود تا با استفاده از جنگ یمن و ایجاد خطوط لوله جایگزین انتقال انرژی وابستگی خود را به تنگه هرمز کاهش داده که این برای امارات زنگ خطری بود، چرا که از اهمیت امارات در حمل و نقل انرژی میکاست.
از سوی دیگر پس از آنکه عربستان دست به تعدیل سیاستخارجی خود زد و روابط خود با آمریکا را در حالت تعادل قرار داد و باب نزدیک با چین را فراهم ساخت، اماراتیها در تلاش هستند تا به عنوان بزرگترین شریک نظامی و خریدار تسلیحات نظامی آمریکا در منطقه تبدیل شوند، هر چند فعلا این امر مسجل نشده است.
احیای روابط ایران و عربستان نیز، باعث شده تا فعلا ایران به عنوان تهدید مشترک برای هر دو دیده نشود. چون هر گاه روابط ایران و عربستان در حالت عادی قرار داشته، امارات سود چندانی نبرده است و گاها حتی اجازه مطرح کردن بحث مالکیت جزایر سهگانهایران را نداشته است.
اما رقابت این دو فعلا در سودان قابل مشاهده است. دو ژنرال سودان برهان و حمیدتی که حدود ۳ماهیاست این کشور را درگیر جنگ داخلی کردهاند.عربستان در حال بازی با مهره برهان و امارات نیز در حال بازی با مهره حمیدتی میباشد.
این رقابت در سودان منافعی برای هر دو در پی خواهد داشت که برای عربستان که تا الان سعی داشته نقشی صلحطلب و بشردوست ایفا کند بدین شرح است: گسترش نفوذ و کنترل منطقهای، ایفای نقش رهبر جهان عرب و اسلام، تغییر توازن قدرت به نفع عربستان در خاورمیانه، گسترش نفوذ در آفریقا و….. میباشد.
در حالی که موفقیت حمیدتی در سودان باعث میشود تا امارات به عنوان قدرتی منطقهای ایفای نقش کرده، بتواند ابزاری برای کاهش سلطه عربستان بر خاورمیانه پیدا کند، به معادن طلای سودان دست پیدا کند.
سودان نقشی محوری در آینده قدرت دو کشور ایفا میکند و همین عامل باعث شدت یافتن رقابت بین دو کشور شده است، البته نتیجه جنگ در سودان پس از گذشت ۳ماه چندان مشخص نیست ممکن است به سقوط یکی از دو ژنرال ختم شود یا مانند لیبی که به دلیل وضعیت قومی و قبیلهای دچار ضعف شده، به وضعیتی شکننده دچار شود.
در کل رقابت این دو کشور در حوزه نزدیکی به قدرتهای بزرگ، جذب سرمایهگذاری خارجی، نفوذ در سایر کشورهای غربآسیا و آفریقا، تسلیحات و …در حال امتداد و گسترش است.